O najsłodze Dzieciątko, jakiego szczęścia doznawali ci, którzy patrzyli na Twe nieporadne rączki, wyciągające się ku najświętszej Pannie i św. Józefowi, którzy radowali się Twoim pierwszym postawionym krokiem, Twoim, pierwszym wymówionym słowem, Uwielbiam Cię, Dzieciątko najdroższe, we wszystkich przejawach Twojego życia – gdy bezradnym płaczem przyzywałeś Swojej Niepokalanej Karmicielki; gdy spoczywałeś ogarnięty, niewinnym snem w Jej objęciach. Uwielbiam Twoje dziecięce milczenie. Przemów jednak do mnie, bo już czas, by Twój głos dotarł do mego serca. Uczyń mnie, Panie, dziecięciem w całej prostocie i newinności. Amen.

I przbieżeli kwapiąc się i naleźli Maryę i Józefa i Niemowlątko położone w żłobie. Łuk. 2. 16.

Ubogimto, o Zbawicielu mój, najprzód oznajmiasz swe przyjście! ubogim, a nadewwszystko nieszczęśliwym przychodzisz przynieść swój pokój… Ach! rzućże okiem na moją duszę, o Panie! jest ona bardzo oboga i bardzo nieszczęśliwa zarazem… nie odruczaj jej nędznej! Jako niegdyś pasterze, tak ja dzisiaj biegnę skwapliwie do Zbawiciela mega, aby miał litość nad słobością moją… biegnę do Twego Ołtarza, do tego żłóbka Twojej miłości! nie daj mi odeń powracać ubogą i nędzną, ale natchnij mię cnotami, jakie miłujesz najwięcej! daj mi ducha pokory, wyrzeczenia się i poddania; napełnij mię duchem pokuty i miłości, abym do trudów życia wróciła dla błogosławienia Cię zawsze przez wierność prawu Twojemu i przez miłość dla wszystkich bliźnich moich.

Oto znów przeszłość zapada w przepaść, która już ich tyle i tylu pochłonęła. Wieczność jest o wiele wspanialsza, gdyż trwa bez końca, kek dni nie znają nocy, a jej radości nie przemijają.
O Boże, jakże szybko płyną nasze lata, mkną jedne za drugimi, nieuchwytne w biegu, skracają nasze śmiertelne życie, by je w pewnej chwili zakończyć na zawsze.
Daj mi, o Boże tę wielką łaskę, bym dobrze wykorzystał każdą chwilę.

Często powtarzamy: Wszystko przemija. Mając przed oczyma tę bezwzględną prawdę, zdajemy sobie sprawę, że nie najważniejsze są ziemskie troski i radości, bo znikną bez śladu, ale nasze szczęście w wieczności, które nas czeka po krótkich dniach ziemnę, o Boże mój, jak źle używam tego czasu, lękam się bardzo, czy będę godny tej błogosławionej wieczności. Przeznaczyłeś ją bowiem tylko tym, którzy umieją dobrze zużytkować czas im darowany. Prosimy Cię, o pomyślny Nowy Rok, ale tylko po to, by Ci w nim służyć jak najserdeczniej.

Boże w Trójcy Świętej jedyny, za łaską Twoją rozpoczynamy znowu nowy rok, a z nim przyjdą nowe prace, nowe kłopoty, nowe radości i nowe nadzieje. Miniony rok zabrał ze sobą wszystko dobre i złe. Wszystko minęło, jak on sam: prócz wspomnień nie pozostało po nim nic. Czegóż więc go żałować, lub czego się bać na przyszłość? Najlepiej bez zastrzeżeń zdać się na Twoją świętą wolę i z Twojej ojcowskiej ręki oczekiwać wszystkiego, czego serce pragnie, czego dusza łaknie. Ty jesteś najmilszym i najtroskliwszym Ojcem, Ty sam pamiętasz a naszych potrzebach.
Z pierwszym dniem nowego roku chwalę Ciebie, Panie. Czczę Cię i uwielbiam całą mocą duszy mojej: polecam Ci życie i śmierć moją, wszystkie pragnienia i nadzieje moje, wszystkie troski i niepokoje. Spowiadam się przed Tobą z wszystkich popełnionych grzechów. Przebacz mi je, Dobry Boże, i nie pozwól więcej do nich wracać.
Polecam Ci wszystkie moje prace, abyś je w ciągu tego roku błogosławił. Spójrz na pola i ziemię, aby dały obfity urodzaj tak, iżby chleba nikomu nie zabrakło.
Błogosław nasze zdrowie i życie, abyśmy Cie we wszystkim służyli. Polecam Ci rodziców, rodzeństwo, męża, żonę, dzieci, dobroczyńców i przyjaciół moich. Proszę, abyś wszystkim okazał się w nadchodzącym roku najlepszym Ojcem. Polecam Ci, Boże, wszystkich nieszczęśliwych, chorych, żyjących w niedostatku i nędzy i błagam dla nich Twego miłosierdzia. Pociesz ich, Panie, zaradź ich biedom, uzdrów ich choroby, wszystkim ześlij ducha jedności, zgody i wzajemnej miłości. Pragniemy Cię czcić, chwalić, a po doczesnym życiu razem z Tobą w niebie się cieszyć, Panie nasz, Jezu Chryste. Amen.